Hatay’ın Defne ilçesi Aknehir Mahallesi’nde yaşayan vatandaşlar, 6 Şubat depremlerinin ardından aksayan eğitim hizmetlerine dair sorunlarını ve taleplerini duyurmak için basın açıklaması yaptı. Defne’de yaşayan 3 öğrenci annesi yurttaş, “Ne evim kaldı ne eşyam kaldı. Okula geliyorum, servisim yok , çocuklarım küçük, okuma yazmayı daha yeni çözüyorlar ve şu anda nasıl göndereceğim? Yemek konusunda yine aynı şekilde zorluk çekiyoruz. Yemek yok, servisimiz yok. Benim öğrencim 8. sınıf, kaynak kitabı almak zorundayım, param yok. Öğretmenlerden, yetkililerden rica ediyorum Antakya’dan gelen depremzedelere bir şekilde çare bulunsun, özellikle köy okullarına. Zaten biz şehir olarak bittik, bari köyümüzde yaşayabilelim” dedi.
Hatay’ın Defne ilçesi Aknehir Mahallesi’nde yaşayan vatandaşlar ve Hatay Depremzede Derneği, deprem bölgesindeki eğitim sorunlarına dair basın açıklaması yaparak sorunlarını ve taleplerini dile getirdi. Defne’de yaşayan 3 öğrenci annesi yurttaş eğitime hizmetlerindeki aksamalar ile ilgili şunları söyledi:
“BİR ANNE OLARAK ÇOCUKLARIMIZI EĞİTMEK İSTİYORUZ”
“Üç öğrencim var hepsi de birbirinden küçük ve şu anda çadırda yaşıyorum. Ne evim kaldı, ne eşyam kaldı. Okula geliyorum, servisim yok, çocuklarım küçük, okuma yazmayı daha yeni çözüyorlar ve şu anda nasıl göndereceğim? Yemek konusunda yine aynı şekilde zorluk çekiyoruz. Yemek yok, servisimiz yok. Benim öğrencim 8. sınıf, kaynak kitabı almak zorundayım, param yok. Öğretmenlerden, yetkililerden rica ediyorum Antakya’dan gelen depremzedelere bir şekilde çare bulunsun, özellikle köy okullarına. Zaten biz şehir olarak bittik, bari köyümüzde yaşayabilelim. Bir anne olarak çocuklarımızı eğitmek istiyoruz. Üniversiteye, liseye göndermek istiyorum ve benim öğrencim 8. sınıf ama şu anda daha nasıl liseye göndereceğim diye düşünüyorum.”
“ÇOĞUMUZUN EVİ KALMADI AMA BİZİM İÇİN EN ÖNEMLİSİ EĞİTİM”
Defne’de yaşayan bir başka vatandaş da ücretsiz servis ve yemek ihtiyaçlarına dair, “İnsanlar aç, çadırlarda, konteynerlerde. Bu insanlara servis çıkmayacaksa ne anlamı var bu belediyeciliğin veyahutta bu devletin. Biz bunları istiyoruz; çocuklarımıza servis, çocuklarımıza yemek, gerekirse kırtasiye ihtiyaçlarını da versinler. Yazık bu insanlara. Benim evim var ama bu yengemin evi gitmiş, bunların evi gitmiş. Ne olacak bunlara” ifadelerini kullandı.
En önemli şeyin çocuklarının eğitimi olduğunu belirten Defneli bir depremzede ise “Bırakın servisi, biz nasıl gidiyoruz bir Allah bilir, bir biz biliriz. Yönetimle kavga mı edelim, işimizi mi bırakalım, buraya mı gelelim? Çoğumuzun evi kalmadı, evinin kalmamasını bırakın bizim için en önemlisi eğitim. Ben çocuğum için eğitimden başkasını düşünmüyorum ama bu çocuklar bu şekilde zaten bir yere varamayacaklar ama İnşallah biri sağduyulu olur da sesimizi duyar. Öğretmenler de çaresiz şu durumda, öğretmenler de gidip gelemiyor. Hepimiz çaresisiz” diye konuştu.
“OKUL, ÜCRETSİZ SERVİS VE YEMEK İSTİYORUZ”
Depremde evi zarar görmediği için kendisine burs verilmediğini söyleyen üniversite öğerencisi de talpelerini şöyle dile getirdi:
“Depremin başında ben ve ailem çok şey kaybettik maddi ve manevi açıdan. Ben üniversite öğrencisiyim ve ailem benim üniversite ihtiyaçlarımı karşılamakta zorlanıyor. Birçok burs kurumuna başvurdum ama çoğu ya başvurumu son anda reddetti ya da başvuru alamadım. Gelir kaynağımızın çoğunu kaybettik ama evimiz sağlam olduğu için, bir de arabamız olduğu bize hiçbir şekilde burs çıkmıyor ama evde birçok kişi kalıyoruz ve bu durumun çözülmesini istiyoruz.”
Depremde okulunun yıkılması sonrası başka bir okulda eğitim görmek zorunda kalan lise öğrencisi genç, “Defne Anadolu Lisesi’nde eğitim görüyordum ama maalesef depremden sonra okulum yıkıldığı için Orhanlı Ortaokulu’na taşınmak zorunda kaldık. Küçücük sıraların içinde 50 öğrenci bir sınıfa sığmaya çalışıyoruz. Okul istiyoruz, ücretsiz servis istiyoruz, maalesef ulaşım sıfır burada, ücretsiz yemek istiyoruz” dedi.
Üniversite sınavına hazırlanan bir lise son sınıf öğrencisi depremzede ise şöyle konuştu:
“Ben 12. sınıfa gidiyorum ve 4 kardeşiz. Şu an kaynak kitaplar aşırı pahalı durumda ve bunlara ulaşamıyoruz, kurslar için de bu durumlar aynı. Biz bunun için bir yöntem veya devletimizden bir yardım istiyoruz çünkü hiçbir şekilde fiyatları yetiremiyoruz. Annelerimiz, babalarımız işini kaybetmiş durumdalar.”